“Sommigen gaan in therapie of houden een dagboek bij. Ik schrijf liedjes”
Tien keyboards verder, krijgt Reuben zijn eerste draaitafel. Toen is volgens hem de gekte pas echt be-gonnen. Niet zo vreemd, dat hij een eigen muziekstudio liet bouwen, toen hij op zichzelf ging wonen. Zijn begeleider via zijn persoonsgebonden budget was hiervan onder de indruk. Hij moedigde hem aan om zijn eigen liedjes te gaan schrijven.
Zo gezegd, zo gedaan. En als hij niet schrijft, is Reuben te vinden in de muziekwinkels Keymusic en Bax Music in Rotterdam. Ook neemt hij zangles bij Charles Vermeer. Samen werken ze verder aan zijn zelfgemaakte liedjes. Liedjes, die hij nu ook zelf zingt. “Door mijn spasme heb ik een tijd last ge-had van hyperventilatie. Zo erg, dat ik angstaanvallen kreeg. Als ik zing, heb ik er minder last van.”
Heftige tijd
Via Charles komt Reuben in contact met muziek-producer Gertjan Essenstam. Er is een klik en ze be-sluiten een cd te maken. Dat was nog best een klus. Gertjan: “Reuben had inderdaad goede liedjes geschreven. Maar ze stonden nog half in de steigers. Ik heb de druk verhoogd om ze af te maken. Dat was nog best even pittig.”
Reuben begint te lachen: “Zo, dat was een heftige tijd. Ik was in mijn eigen tempo liedjes aan het schrijven, en nu was daar in één keer die druk. Wel goed, want ik wilde een cd uitbrengen. Alle emo-ties kwamen we tegen. We hebben gelachen, gehuild en ruzie gemaakt. Maar de cd is er gekomen. Fantastisch.”
Zijn liedjes gaan over hemzelf en over zijn beperking. “Sommige mensen gaan in therapie of houden een dagboek bij. Ik schrijf liedjes. Hoe vaak ik mijn eigen liedjes ook heb gehoord, ze maken nog steeds iets in me los. Muziek is een taal die iedereen begrijpt. Ik zou graag weer willen optreden, maar dat is bijna niet te doen. Vaak zijn de kleine podia niet makkelijk bereikbaar voor een rolstoeler en optreden kost veel geld om te organiseren.”
Muziek als therapie
Ook lichamelijk is optreden niet altijd makkelijk. Als je last hebt van spasme, trekken een of meer spieren zich zomaar samen. Reuben: “Als mijn lijf ontspannen is, zijn mijn stembanden dat ook. Rustig in mijn studio lukt zingen vaak beter dan op het podium. Maar toch… ik heb een keer een waanzinnig optreden gehad in de Kroepoekfabriek in Vlaardingen. Mijn cd Zonnebril was toen net uit. Dat zou ik graag nog een keer willen doen.”
Als je Reuben zo professioneel hoort praten over muziek, vergeet je bijna de beperkingen die zijn spasme met zich meebrengt. Maar die zijn er toch echt. En niet zo’n klein beetje ook. Reuben: “Mijn handicap zit me altijd in de weg. Ik vind spasme trouwens een rotwoord. Mensen gebruiken het soms op een verkeerde manier: ‘doe eens niet zo spastisch’. Ik zeg zelf dat ik een hoge spierspanning heb.
Niets staat Reuben in de weg om liedjes te schrijven en te zingen, ook niet zijn spasme.
“Voor mij is alles duizend keer moeilijker dan voor iemand anders. Vrienden maken, een relatie aangaan, zelfs een normale baan vinden, lukt niet. En dat terwijl mijn koppie goed is. Ik wilde graag werken bij een bedrijf waar ze video’s maken. Overal waren ze geïnteresseerd. Totdat ze hoorden over mijn rolstoel. Nu heb ik thuis een videostudio. Ik heb er maar mijn hobby van gemaakt.”
“We hebben gelachen, gehuild en ruzie gemaakt”
Zijn elektrische rolstoel heeft hij via Rogplus. En daar is hij maar wat dankbaar voor. “Het zijn mijn benen om te gaan en staan waar ik wil. Ik zal nooit zonder kunnen. Het geeft kwaliteit aan mijn leven.”
Hij is blij dat hij muziek in zijn leven heeft. Dat dankt hij aan al zijn goede contacten, zoals met Gertjan, zijn producer en goede vriend. Maar vooral aan zijn doorzettingsvermogen. “Muziek maken, voelt voor mij als normaal, maar dat is het natuurlijk niet. Ik laat me niet stoppen. Zolang mijn hart blijft kloppen, maak ik muziek.”
Kijk voor meer informatie over Reuben Hoeksema op www.reubenhoeksema.nl. Of luister naar zijn muziek via Youtube en Apple music.
Hoe zit het met onze hersenen en muziek?
“Als we naar muziek luisteren, worden verschillende delen van onze hersen actief”, vertelt neuropsycholoog Erik Scherder. “Muziek prikkelt bijvoorbeeld de gebieden die beweging regelen. Hierdoor krijgen we zin om te dansen.” Ook zet muziek onze emoties ‘aan’ en laat het een geluksstofje vrij. Of zelfs een liefdeshormoon, als we samen muziek maken.
Van zelf muziek maken, word je ook nog eens slimmer: de hersenen maken meer verbindingen. En muziek kan als therapie werken, bijvoorbeeld voor iemand met autisme of een verstandelijke beperking. Neuromusicoloog Artur Jaschke zegt hierover: “Als de verbinding tussen hersengebied A en B niet meer zo goed is, weet de muziek toch ergens een weggetje te vinden.”
Bron: www.npokennis.nl.
tekst: Barbara Hoogsteden, beeld: Sander Nagel