“Reed er een ambulance de straat in, dan rende ik als kind naar huis. Negen van de tien keer was het voor m’n moeder.” Tom kan zich niet anders herinneren dan dat zij ziek is en in een scootmobiel rijdt. Zijn keuzes voor werk zijn dan ook niet verrassend.
Grootse plannen
Na de middelbare school begint Tom eerst als monteur van rolstoelen, scootmobielen en andere hulpmiddelen. Maar al na twee maanden zegt zijn baas: “Jij kan veel beter adviseur worden in hulpmiddelen.” Na een studie van tweeënhalf jaar in de avonduren, werkt hij eerst als adaptatie-adviseur bij leverancier Doove Care en later als teamleider bij HartingBank (nu Medipoint). Dankzij de leuke samenwerking, rolt hij zeven jaar geleden binnen bij Rogplus.
Als consulent voor de Wet maatschappelijke ondersteuning, bezoekt hij veel mensen thuis. Hij geeft tips, regelt hulp en meet hulpmiddelen aan. Zo komt hij ook op een ambitieus idee met scootmobielen. Net zo groots als zijn sportplannen.
“Anderhalf jaar terug liep ik nog geen tweehonderd meter hard”, zegt Tom. “Ik was toen nog dertig kilo zwaarder.” Hij is het zat, begint met trainen en krijgt al snel de smaak te pakken. “Ik dacht: waarom ga je niet gewoon trainen voor de marathon in Rotterdam?” Die loopt hij uit, samen met z’n vriendin. “Ik vond het zoveel voldoening geven, dat ik een nieuw doel zocht.
Ook een waarvan ik eerder dacht: dat kan ik nooit bereiken.” Dat doorzettingsvermogen heeft hij niet van een vreemde.
Wat heeft ze níét?
“In plaats van: ‘Wat heeft je moeder?’, kun je beter vragen: ‘Wat heeft ze níét?’, zegt Tom. “De grootste boosdoener is SLE: een ziekte die verschillende lichaamsdelen en organen aanvalt. Daardoor krijgt ze uitval en ontstekingen. Zo loopt ze met een KEVO: een grote beugel om haar linkerbeen. Ook heeft ze een urinestoma, reuma, hartproblemen, ernstige rugklachten, noem maar op.”
Zijn moeder ligt zeker twee tot drie keer per jaar in het ziekenhuis. Toch heeft hij een fijne jeugd gehad. “We hebben ermee leren leven. En toen mijn vader nog leefde, deed hij alles voor haar, tot in den treure. Wat ook helpt, is dat ze een onwijze vechter is. Én een superleuke vrouw.” Hij lacht: “Als je er een gulden ingooit, praat ze voor een tientje.” Zijn ervaringen thuis komen hem goed van pas in zijn werk.
Vaak pakt Tom de ingewikkelde vragen op, zoals bijzondere rolstoelen voor meervoudig gehandicapte kinderen. Of grote verbouwingen, zoals een lift in huis of een tijdelijke badkamer in de tuin. Daarover adviseert hij ook collega’s. “De meeste mensen die ik help, ken ik al vijftien jaar. Dat maakt m’n werk persoonlijk en plezierig. Net als m’n leuke collega’s en het scootmobiel-project waaraan ik werk.” Ook privé bereidt hij zich voor op iets uitdagends.
''Ik zoek doelen waarvan ik dacht: dat kan ik nooit bereiken''
De ijzeren man
Toms nieuwste sportuitdaging is een Ironman 70.3, een halve triatlon ‘voor mannen van ijzer’. 2000 meter zwemmen, 90 kilometer fietsen en 21 kilometer rennen. Hij lacht: “Ik had al geen fiets meer sinds de brugklas.” Met deze uitdaging haalt hij meteen geld op voor kinderen met kanker.
Al maanden staat hij om 04.30 uur op en fietst of rent hij vanaf 05.15 uur door Maassluis. In het weekend loopt hij rustig een halve marathon. Waarom zo vroeg? “Op schooldagen breng ik om 08.30 uur m’n dochter van zeven naar school. En de avonden die ze bij mij is, sinds mijn scheiding, zijn heilig.”
Een klankbord, leuk contact, menselijkheid...
Tot twee jaar terug woont hij één straat achter z’n ouders in Gouda. Daarna verhuist hij naar Maassluis. Op de dag dat hij de sleutel krijgt, krijgt z’n vader een hartinfarct, waaraan hij overlijdt. Sinds die tijd zorgen hij en zijn zus voor hun moeder. Samen met het nichtje van de buurvrouw en een paar anderen.
“Ik vind mantelzorg onwijs belangrijk. Een fijne mantelzorger betekent zoveel meer dan een boodschappie doen. Een klankbord, leuk contact, menselijkheid…
“Ik vind het ook niet lastig, al kost het me wel veel tijd. Het is maar wat je belangrijk vindt. En het helpt dat Rogplus me alle ruimte geeft om m’n tijd flexibel in te delen.” Ook krijgt hij dus ruimte voor zijn unieke project.
Naar buiten met die dingen!
In zijn werk komt Tom regelmatig mensen tegen voor wie een scootmobiel een uitkomst zou zijn. Maar een voorwaarde hiervoor is een stalling, en die hebben veel mensen niet. Dat moet toch anders kunnen?, dacht hij. En toen hij overal deel-scooters zag verschijnen: waarom geen deel-scootmobielen?
Dit jaar start hij daarom een proef in twee flats in Vlaardingen. Acht deel-scootmobielen staan al klaar. Hij kan ze op z’n telefoon volgen: waar staan ze en zijn de accu’s vol? Het wachten is nu op de aannemer die de stallingen maakt. Na die proef wil Tom zich ook inzetten voor scootmobielen op straat. “Naar buiten met die dingen! Want waarom een scooter wel buitenzetten, maar een scootmobiel niet?” Zijn doel is dat er straks overal in Nederland deel-scootmobielen rondrijden. En als Tom een doel heeft…
Rogplus magazine september 2022