Tim komt al een tijdje bij Mi Sun Hilterman. Zij heeft een muziekschool in Rotterdam en is therapeutisch muziekdocent. Via zijn persoonsgebonden budget (pgb) krijgt Tim vioolles van Mi Sun. “Ik zie aan hem dat hij daarvan geniet”, vertelt Rob, de vader van Tim. “Maar Tim is een volwassen man van 33 jaar, en wil graag meer te doen hebben. Mi Sun kwam toen met het idee dat hij ook leert om een viool te bouwen.”
Zagen, vijlen en schuren
Op advies van de muziekdocente neemt vader Rob contact op met ‘De Luthiers’ in Dordrecht. Een atelier, of kunstenaarswerkplaats, waar de eigenaren Wout en Luciënne snaarinstrumenten maken en repareren. In 2015 maakten ze een viool voor koning Willem-Alexander en koningin Maxima. Zij kregen deze tijdens Koningsdag in Dordrecht. De viool kreeg de naam 'Amalia'. En heeft een kroontje op het onderblad en een wat meer oranje lak.
Volgens Rob is het een prachtige plek aan de Voorstraat. “Tim werkt daar nu ruim drie jaar op de vrijdag. Begeleider Wout zorgt dat het werk en de spullen klaarliggen voordat ze beginnen. Samen met Tim gaat hij aan de slag. Hij helpt dan bij het maakwerk. Bijvoorbeeld een bouwtekening lezen, een mal maken, zagen, vijlen, schuren en werken met de beitels. En nog wel honderd fijne kneepjes meer dan dat.”
Met als doel een echte viool, waar Tim zelf op kan spelen. Al met al is dat werk een hele uitdaging. Begeleider Wout werkt volgens de officiële regels van vioolbouwen. Hij is bekend met workshops geven aan volwassenen en kinderen. Maar lesgeven aan mensen met autisme was vrij nieuw voor hem. Hoewel? Wout legt uit: “Luciënne en ik hebben zelf een zoon met autisme. Hij heeft een lichtere vorm, maar een en ander is dus wel bekend bij ons.”
“Ook een viool voor Willem-Alexander en Maxima”
Soms zeggen we niks
In alle tijd en rust werken Tim en begeleider Wout iedere vrijdagochtend aan de viool. Samen. Niemand anders is erbij, zelfs vader Rob niet. Wout: “Dat werkt voor Tim het beste. Ik zie dat hij het leuk vindt om dit te doen. De sfeer en omgeving in ons atelier maken hem enthousiast. Regelmatig draaien zijn ogen alle kanten op. Er is hier veel te zien. Er zijn ook momenten dat het stroever gaat. Dan dwalen zijn gedachten af. Is hij niet met zijn koppie bij het werk.
“Dan stoppen we even. Drinken we koffie. Soms zeggen we niks. Soms praten we even. Tim bepaalt hier hoe we werken. Ik volg hem. Op een ander moment kwebbelt hij er weer op los. Het is zo fijn om te zien als hij het naar zijn zin heeft. De lach van Tim, dat is alles.”
“De lach van Tim, dat is alles”
Rob vult aan: “Wout zegt vaak, het mag langzaam gaan. Want het moet goed gaan. Stapje voor stapje gaan ze vooruit met de bouw van de viool van Tim. En het duurt nog een flinke tijd voordat het echt klaar is. Maar wat een prachtige plek is dit voor Tim om te mogen werken. Zeker voor mensen als mijn zoon. Er is rust en er zijn regels. En als Tim zich niet lekker voelt, is het geen probleem als hij een keer niet komt.
Geen flauwekul
Met mensen werken die autisme hebben, bevalt Wout en Luciënne. Het atelier is zo ruim dat je er met meer mensen tegelijk kunt werken. Wout: “Het is mooi om hier met mensen aan de slag te gaan die een persoonsgebonden budget hebben en dagbesteding zoeken. Bij deze nodig ik dan ook mensen uit om eens een kijkje te komen nemen bij ons.”
En hoe gaat het met Tim? Die is nu bezig met de hals van zijn viool. Wout: “We maken hier geen flauwekul, maar een echte viool, waar Tim straks zelf op kan spelen. Een viool waar hij trots op is, en ik ook.”
Omdat Tim in alle rust aan zijn viool wil verder werken, gebruikten we niet de echte namen van hem en zijn vader.
Kijk voor meer informatie over ‘De Luthiers’ op www.jazz-guitar.com en www.lucienne-vioolbouw.nl.
tekst: Barbara Hoogsteden, beeld: Sander Nagel